NEGEN MAANDEN LATER
Patricia
Even om mensen uit de droom te helpen omdat er nogal wat lading opzit wat betreft tweelingzielen...
Het is een ontmoeting met de onvoorwaardelijke liefde in jezelf onafhankelijk van de ander. Door de ander niet nodig te hebben, omdat je alles geïntegreerd hebt in jezelf, kan er totale vrijheid zijn. In die vrijheid kun je in onvoorwaardelijke liefde met elkaar samenzijn zonder dat je het gevoel hebt dat de ander ruimte bij je inneemt, want je bent niet afgescheiden maar één... het is een samenzijn met je totale Zelf (tis maar goed dat ik het al goed kon vinden met mezelf!)... en dat voelt als de 'gewoonste' zaak van de wereld! Het is zo vanzelfsprekend als het eenmaal in je leven is, het was al die tijd al in jezelf... en nu wordt het totaal gespiegeld in de ander... tegelijkertijd voelt het als de hemel omdat je het nog nooit eerder zo hebt ervaren en gedeeld met iemand. Dat kan ook niet want je zocht het altijd nog buiten jezelf. Het kan pas in je leven komen als je de weg naar binnen hebt afgelegd en jezelf in onvoorwaardelijke liefde hebt ontmoet...
als je eenheid hebt gevonden in jezelf!
Nu, negen maanden later, na onze eerste tweelingziel-herkenning in de Alpen wordt ons 'kindje' geboren!
Het is de geboorte van onze website, ons geesteskindje, een samenkomen van onze energieën, een bundeling van onze krachten, onze kwaliteiten in een vorm... een neerzetten van ons als tweelingziel en daarmee de wereld in gaan, spannend!
Het voelt ook heel kwetsbaar, we gaan hiermee heel transparant zijn naar de buitenwereld en daarin zit ook de kracht. Het is een openen naar onze medereizigers die willen horen van wat ons bezighoudt en bezielt, en dat kan alleen maar door ons totaal open en kwetsbaar op te stellen. Maar 'what the fuck!', we hebben niets te verliezen,
we zijn alles al kwijt wat ons niet meer dient, wat we niet meer zijn, dus dat schiet lekker op!
Hier zijn we voor gekomen, hier hebben we ons hele leven en al die levens daarvoor naartoe gewerkt, voor geploeterd in onwetendheid, de strijd der dualiteit aangegaan en doorstaan, gezocht en gevonden...
We zien wel waar dit toe leidt, daarover nadenken leidt alleen maar af, we voelen allebei heel sterk dat we dit gewoon moeten doen hier en nu... het is onze weg die betekenis heeft.
Jan heeft inmiddels zijn Belgenland verlaten en is bij mij komen wonen.
Ons geld geraakt op want er is momenteel geen enkel inkomen; Jan is gestopt met zijn werk als zelfstandige in het werken met natuurverven in het interieur... iets wat 'm altijd tot aan onze ontmoeting toe gevoed heeft maar nu niet meer. Hij heeft zelfs gewoon een paar heel goed betaalde opdrachten klakkeloos afgezegd om dit werk wat we nu aan het doen zijn volledig te kunnen doen! En dat terwijl er nog een aantal forse rekeningen aan zitten te komen als een soort na-ebben van zijn ex-gevangenschap als zelfstandige (in België gelden weer andere regels voor zelfstandigen).
Het gaat dus écht om durven kiezen van datgene wat ons werkelijk bezielt,
van dat waar we écht blij van worden... meer keus is er niet meer voor ons!
Klinkt heel naïef allemaal misschien, maar ja dat zijn we dan ook haha... Nee, het is meer een diep innerlijk weten wat we allebei ervaren, van dat het de enige manier is om werkelijk bezield te leven. Het is niet alleen bij Jan stil (ook zijn vrienden bellen niet meer, maar ja die had ie ook niet, haha!)... bij mij zijn ook de opdrachten stil gevallen in mijn werk als zelfstandig kunstenaar. Bizar dat het ook allemaal zo werkt, alsof mijn potentiële klanten ruiken dat ik met iets heel anders bezig ben! Maar zo werkt het dus ook echt, we hadden het diepe verlangen en de intentie om hiermee bezig te willen zijn in ons leven, alleen wisten we nog niet welke vorm het zou gaan krijgen...
dat werd gaandeweg steeds helderder na ons ontmoeten.
Op het moment dat we ook echt die stap hadden gezet allebei en we al het oude hadden losgelaten, kwam er ook die ruimte die we nodig hadden om volledig ons te kunnen richten op dit project... Zodat dus alles leek weg te vallen rondom ons, inclusief inkomsten, dat dan ook weer wel... haha! We zouden er heel nerveus van kunnen gaan worden (als we naar ons banksaldo kijken!) maar op de een of andere manier blijven we er rustig onder omdat dit, wat we nu aan het doen zijn, ons allebei voedt, inspireert en blij maakt! Op die manier hebben we er vertrouwen in dat de rest
wel zal volgen...
Maar goed, ik wil met dit schrijven dus even terugkijken op de negen maanden die achter ons liggen om te zien en beseffen wat er veranderd is... niet normaal wat een puinhoop, haha! Nee hoor, het leven is er werkelijk en waarachtig eenvoudig van geworden in de diepste en breedste zin van het woord! Zoals ik het nu ervaar voelt het heerlijk, eenvoudig, rustig en levendig tegelijkertijd, blij, bezield, inspirerend, voedend, betekenisvol en waarachtig... heb ik altijd al gewild! Maar daar heb ik dan ook wel het één en het ander voor moeten loslaten, dat dan weer wel!
En daarin zit 'm ook het geheim natuurlijk... want je denkt dingen en mensen nodig te hebben, en je houdt vast aan patronen en overtuigingen over jezelf, om gelukkig te zijn... waarvan je denkt gelukkig te worden of omdat je denkt dat je er anders niet bijhoort! Maar niets is minder waar, het is allemaal aangeleerd gedrag en patronen die ontstaan zijn vanuit angst.
Het is juist heerlijk en bevrijdend om datgene los te laten wat je niet (meer) bent en wat jou niet meer dient.
Dan komt er ruimte voor nog meer liefde.
Eenmaal losgelaten, en dat gaat al doende steeds gemakkelijker, voel je je vrij en voelt het leven weer een stuk eenvoudiger dan daar voor. Ik liet mijn controle los die ik nog had betreffende mijn 'zogenaamde vrijheid'. Toen ik helder kreeg dat ik volledig voor Jan wilde kiezen en dat ook deed het volgende moment... keerde alles zich! Alles werd ineens allemaal zo eenvoudig... als je toch alles eens wist van tevoren!, maar ja dan konden we het spel ook niet spelen met elkaar. Dan krijg je het verhaal over 'het ontwaken uit dat spel wat we spelen met elkaar in de dualiteit',
en dat kan Jan weer beter vertellen natuurlijk.
Ik zal het maar bij mezelf houden anders wordt het weer een lang verhaal...
Mijn leven ziet er echt anders uit nu, vergeleken met de tijd voor de afgelopen negen maanden, en als ik de mensen om mijn heen mag geloven ben ik zelf ook veranderd. Oké denk ik dan, ik zie nog steeds hetzelfde gezicht in de spiegel met hoogstens een paar rimpels meer, en een nog wildere haardos op m'n hoofd want als je dat ook helemaal laat gaan dan wil je niet weten wat je krijgt hoor... precies, dat heb ik dus! Maar die klitten (dreads) waren een bewuste keuze hoor, gewoon niks meer aan doen, niet meer kammen is het geheim... heerlijk om dat ook los te laten!
Afijn, de veranderingen zullen wel wat minder aan de oppervlakte zitten natuurlijk,
het zal wel iets met uitstraling van doen hebben(?)...
Uhm, nog wat uiterlijke veranderingen; mijn feest-beest-gedrag is naar de klote dus, maar ja dat had ook met het willen manifesteren van die vrijheid te maken natuurlijk. Nou, dan blijft er niet veel over van wat veranderd zou kunnen zijn, haha..! Ja toch wel... een ander eetpatroon waar ik ook al wel langer mee bezig was overigens maar nu nog concreter; geen vlees en vis meer, en vooral behoefte aan gezond en vers en lekkere soepjes enzo... Elke ochtend hebben we het ritueel om een grote schaal vers fruit in allerlei soorten op bed, samen op te peuzelen (het fruit dan he)... geen verkeerde gewoonte lijkt me zo. Dus vooral gezond, biologisch en licht voedsel. Dat compenseert dan weer helemaal mijn gewoonte/patroon/bewuste keuze om een lekker belgisch biertje of wijntje te blijven drinken... Dat is niet veranderd, alhoewel ik wel sterk merk dat ik er gevoeliger voor geworden ben,
kan er niet meer zo goed tegen als vroeger (zou tijd worden!)... dus toch ook een verandering!
Heeft met verandering van de energie te maken, zegt Jan, de verandering van de trilling op Aarde en in ons. Daar hangen dus ook al deze veranderingen mee samen en wordt nog eens versterkt en gevoed door onze ontmoeting, door de sprong van dualiteit naar eenheid... afijn dat verhaal ken je al.
Door dat laatste zijn ook een aantal contacten weggevallen omdat ze niet meer voeden, niet meer 'nodig' zijn. De kat is trouwens ook weggelopen en mijn oudste dochter is bij haar vader gaan wonen...
Een aantal contacten veranderen mee met ons, door wat ze bij ons zien/voelen. Het contact krijgt daardoor veel meer diepgang en betekenis en zet diegenen ook aan om de transformatie in zichzelf in te zetten...
wat prachtig is om te zien en te ervaren! Welkom thuis!
Ook mijn tijdsbeleving is sterk veranderd, was al veranderd in de laatste jaren, maar nu nog sterker in mijn samenzijn met Jan. Alles stroomt met een enorme versnelling, alles vloeit in elkaar en wordt een concentratie in het nu, verleden en toekomst lijken helemaal weg te vallen... er is alleen nog maar nu en alles komt voort uit het nu. Doordat alles wat mij niet meer voedt, wat ik heb losgelaten, is weggevallen kan er ook die krachtige nu-ervaring zijn... niets leidt nog af, ik laat mij door niets meer afleiden van al datgene wat er niet meer toe doet. Ik kan mij nu focussen op enkel datgene wat er écht toe doet. Ook gedachten over de dingen die geweest zijn of naar verwachting kunnen gebeuren, vallen mij niet meer lastig. Ik vergeet ook gewoonweg alles wat niet belangrijk is, lekker makkelijk!
Dat maakt dat er eenvoud is.
Wat ook veranderd is, is de seksualiteit zoals ik dat nu ervaar met Jan. Zoals wij met elkaar omgaan is niet te vergelijken met andere relaties die ik daarvoor gehad heb. We houden alles bij onszelf, we zijn allebei in balans en gecenterd in onszelf waardoor we geen ruimte bij elkaar innemen. We kunnen gewoon de hele dag samenzijn en alles samen doen zonder een greintje weerstand, kriegel of irritatie (hoe is het toch mogelijk zeg, denk ik als ik dit zo schrijf, maar 't is echt zo... ik kan er niet meer van maken, en voor minder doe ik het echt niet meer, haha!).
Er zit werkelijk niets tussen ons... alles is transparant en open.
En als er iets tussen zit wat in het begin zeker nog het geval was, dan moest het er snel 'uitgeflikkerd' worden
want dat was niet te doen!
De kracht van onze relatie is die transparantie, anders stroomt het niet tussen ons.
De ontzettende vaart en turbulentie van het begin is veranderd in een eenvoudig, open en rustig samenzijn. Wat zo'n totaal verbonden, vreugdevol en vervullend gevoel geeft dat we de 'seks' helemaal niet nodig hebben! We hebben geen 'behoefte'... geen verlangen. Klinkt misschien saai maar het voelt zo, en het gekke is; we missen niks... het is juist heel vervullend wat er is... er is constant een gevoel van diepe liefde en intimiteit en humor. En vanuit dat gevoel kunnen we vrijen met elkaar en het is heerlijk om op die manier te delen, maar er zit geen behoefte achter. We hebben hierin ook heel erg moeten wennen aan elkaar, het stroomde niet als vanzelf in het begin, het vertrouwen en de gemakkelijkheid moesten eerst terrein winnen... en onzekerheden moesten nog worden losgelaten. We waren ook zo snel gegaan met elkaar! We voelden met name vooral onze intens diepe zielsverbinding... wat in het begin een verwarring gaf op het seksuele vlak. Het was vooral een thuiskomen bij elkaar op een diep zielsniveau... onze lichamen moesten daarin nog volgen. We voelen dat dit nog steeds groeiende is. We geven dit ook alle tijd en het gebeurt in alle rust, we hebben geen haast met elkaar. Niets is dwangmatig. Het is allemaal nodig om een sterk basisvertrouwen op te kunnen bouwen om totale openheid met elkaar te kunnen ervaren,
om verder te groeien...
Door ons samenzijn en het proces met elkaar ben ik ook sensitiever geworden
en meer geïntegreerd in mezelf, mijn innerlijk weten en intuïtie is veel sterker geworden. Ben veel meer gefocust, in balans en gecenterd in mezelf doordat ik weet waar ik mee bezig wil zijn en al het andere heb losgelaten.
Ik ervaar veel meer rust in mezelf.
Doordat wij samen zijn ontwaakt uit het spel van dualiteit kan ik afstand nemen van alles, ga ik nergens meer in mee, ga ik niet meer mee in het 'drama' van iedereen die nog in onwetendheid is met zichzelf, in dualiteit is met zichzelf. Waardoor ik een helder zicht heb gekregen op de verwarring van mensen om mij heen, van datgene waar ze nog in vast zitten, en daar ook een heldere uitspraak over kan doen als dat gehoord wil worden, zonder een oordeel te hebben.
Ik ben een waarnemer geworden...
en heb altijd al gevoeld dat ik dat ben maar nu is het bewust. Eigenlijk is niets echt nieuw en heb ik altijd al een innerlijk weten gehad in wie ik ben, en nu bewust ben! Door het innerlijk ontwaken in mijzelf acht jaren geleden en het proces van integreren tot aan het ontmoeten met mijn tweelingziel nu... ben ik ontwaakt in een groter geheel... begin ik contact te maken met het Grote spel achter het spel der spelen door de gespeelden, achter de sluiers!
Wow, we hebben echt geen idee! Ik had en heb nog steeds geen idee maar
ik begin mij steeds meer te her-inneren...
Een warm thuiskomen!
Jan & Patricia
www.tweelingziel-verbinding.info
Index 
Onderwerp: NEGEN MAANDEN LATER 
do nov 17, 2011 12:24 am