Waarom?.....

Waarom?
July 12th, 2010

Waarom?

Verdrietig staarde ze naar haar MSN, hij was alweer niet online.Ze keek even snel in de msn plus, om te kijken of hij misschien online was geweest op een moment dat zij er niet was.

Maar zelfs plus gaf niets weer, geen teken van leven van zijn kant. Moedeloos sloot ze haar laptop af en ging naar haar bed. Al 5 dagen was hij niet online geweest en had hij geen enkele keer haar mails beantwoord.

Frustrerend was dit, en wat wist ze nu eigenlijk van hem? Ze hadden enkel gechat met elkaar, en met de webcam hadden ze elkaar bewonderd. Hij was mooi, zeker. En na 6 maand chatten, miste ze hem wel degelijk nu hij haar zo ineens liet vallen. Wat was er aan de hand, had ze iets fout geschreven? Een verkeerde smiley ergens geplaatst die niet goed was aangekomen? Nee zo moest zij niet denken. Misschien was er iets gebeurd? Een ongeluk ofzoiets?

Ze kon de slaap niet vatten en bleef maar denken aan het “waarom”! Ze begreep het niet en al malende viel ze toch langzaam in slaap, een rusteloze slaap.

Ze droomde over een mail die binnenkwam, maar niet van hem!

En weer een mail, maar weer niet van hem, en weer en en weer…en weer. Toen de wekker ging om 7 uur, werd zij vreselijk vermoeid wakker. Slaapwandelend bijna ging ze de deur uit en kwam bijna onder een auto toen ze met haar fiets door het rode licht fietste. Mopperend stond ze trillend langs de rand van de stoep met haar fiets in haar hand. Ze zag lijkwit.

De autobestuurder stak zijn middelvinger op naar haar en reed met piepende banden weg. Het begon op dat moment ook nog eens hard te regenen.

Zou hij een ander hebben, fantaseerde ze verder. Zuchtend stapte ze weer op haar fiets. Ditmaal beter oplettend door het verkeer, reed ze naar haar werk. Op kantoor die dag, was zij niets waard.

Witjes, zat ze daar maar te denken, aan het “waarom”.

Hoopvol sloot ze om 5 uur die middag haar pc af, want op kantoor mochten ze niet op internet komen, uiteraard. Stel je voor in de baas zijn tijd een beetje teveel leuteren online… In stilte vervloekte ze haar baas die dag wel duizend maal.

Maar ze kon eindelijk weer naar huis, haar mail checken, en dan, misschien, was hij wel online!

Blij fietste ze naar huis, ditmaal geen verkeersonveilige overtredingen makend. Ze smeet haar fiets tegen haar huisje, en wist niet hoe snel ze de sleutel moest pakken om de deur te openen.

Ze rende de hal in, smeet haar jas half op de grond, onder de kapstok en rende de kamer in om haar laptop aan te zetten. Onderwijl deed ze snel water in de waterkoker en pakte een grote mok, om een kop koffie te zetten.

De magnetron maaltijd kwam later wel, dacht ze en ze liep snel terug, met een klotsende beker koffie, naar haar laptop, eindelijk, ze zat!

Ze opende haar email, en als een volle klap teleurstelling, brandde ze haar tong op het moment, dat ze een slok gloeiend hete koffie dronk en tegelijkertijd erachter kwam, dat hij nog steeds niet gemailt had!

Bij het openen van haar MSN, zag ze dat hij alweer niet online was!

Laaiend werd ze, wat kon ze nu toch doen? Zenuwachtig tikte ze met haar sandaaltje op de parketvloer, tik tik, tikkerdetik. Wat nu? Zuchtend dacht ze diep na, ze had geen adres van hem. Ze wist niet wat zijn achternaam was!

Haar mond deed pijn evenzo haar hart. Wat had ze dan fout gedaan? Was het misschien het lingeriesetje die ze gedragen had de laatste keer op haar webcamsessie met hem?

Ze snapte er werkelijk niets meer van, ze las de berichten nog eens door op MSN, en ook de mails die ze elkaar gezonden hadden.Het was al donker voor ze besloot dat ze haar magnetron maaltijd maar eens ging opwarmen. Haar maag knorde nml. Ze had geen enkele aanwijzing waarom hij niets meer liet horen van zichzelf.

Twee weken later was er nog niets veranderd en ze zag steeds witter en was oververmoeid. Ze sliep slecht, ze had werkelijk gedacht dat hij iets voor haar was gaan voelen, dat had hij ook geschreven nml. Ik hou van je lieveling, we moeten maar eens snel afspreken. Maar niets, de lijn was dood. Ze wist het niet meer, ze wist het echt niet, ze mailde hem, waarom laat je niets meer horen, ik mis je.

Maar niets!

Geen antwoord. Op een dag kwam ze dan toch op een idee, een plan om zijn hotmail te hacken was de optie nml! Zo kon ze misschien meer achterhalen over hem. En al zoekende op internet kwam ze aan een hackprogrammaatje voor hotmail. Fluitje van een cent was het.

Ze was binnen! Ze zat in zijn mailbox! Zuchtend nipte ze aan haar wijntje, hm vele mails van haar waren nog ongeopend zo te zien. Hij had ze niet gelezen, wacht eens? Prullenbak? Kwamen haar mails binnen op zijn prullenbak?

Haar pantoffel tikte nerveus op de parketvloer, tik, tik, tikkerdetik.

Dat kon niet waar zijn!!! Zij in zijn prullenbak? De tranen schoten in haar ogen, waarom nu toch? Ze begreep er niets van, nog niet tenminste. Ze zocht verder en haar oog viel op enkele nieuwe berichten.

Maartje was haar naam, foto’s van Maartje in vol ornaat, Maartje blond met grote zwoele ogen, Maartje. De naam Maartje leek een vies woord opeens. Maartje met blote borsten, Maartje in haar blote kont, Maartje met gespreide benen. MAARTJE!

Misselijk was ze ervan, ze stond op en gaf over in de keukenwasbak, MAARTJE!!! Galmde het door haar hoofd. Dus MAARTJE had hem van haar afgenomen, die valse MAARTJE toch.

De tranen liepen over haar gezicht, een snottebel liep uit haar ene neusgat, die steeds roder werd, die neus.

MAARTJE! Snikkend liep ze naar haar laptop. Ze klapte hem dicht met een zwaai van haar arm, ze pakte de laptop op, liep naar de balkon deur en smeet hem pardoes de straat op. Kletterend viel haar laptop in stukken en weergalmend in de nacht, hoorde ze nog een ding…MAARTJE!!!

Die nacht sliep ze eindelijk weer eens goed, voor het eerst sinds 3 weken






AngelWings