De engel en de aardse vrouw

De engel en de aardse vrouw
July 12th, 2010


Het raam klapt plots met een hard geluid open, de zonnewarmte komt binnen gelijk de wind, anders dan anders.

Hij is er weer, de geest die mij verhalen komt vertellen, zelfs op deze hete zomerdag.
Ben je er weer fluister ik, hij knijpt in mijn wang. Ja zeker.
Wat ben je lang weggeweest, zeg ik. Dat klopt, ik had het erg druk.
Heb je weer een verhaal voor ons? Ja, daarom ben ik gekomen.
Ik kom je een verhaal vertellen over de zomer en de liefde.
Oh dit keer een goed aflopend verhaal? vraag ik. Wie weet, lacht hij.
Wie weet….

~*~

De hitte denderde door de tuin, de vogels lagen voor pampus in de dakgoot, en een enkele viel er zelfs van af. Waarop de dikke rode kater Hommel, er snel op af ging, voor wederom een gratis maaltje warm vlees. Maar na een week flauwgevallen vogeltjes eten, was hij het ook zat en liet hij de resten over aan de vliegen.

Raven lag op het luchtbed een damesblad te lezen, in haar fluoriserende oranje bikini, met de zonnebrandmelk scheutig uitgesmeerd over haar inmiddels goudbruine huidskleur.

Ze was loom van de warmte en langzaamaan vielen haar oogleden toe. De zon brandde weergaloos op haar lichaam, maar ze merkte het niet meer. Ze droomde en droomde alles kwam voorbij.

Ze werd wakker door een schaduw die over haar heenviel. Het voelde aan als koelte, alsof er vleugels klapwiekten achter haar rug, en haar een koelte gaven die ze zo nodig had, na een uur dromen.

Ze was wat dwaas in haar hoofd, gelukkig geen hoofdpijn met deze warmte, ze had wel een zonnesteek kunnen krijgen. Raven streek over haar voorhoofd waar de zweetdruppels vanaf gleden.

Pardoes in haar ogen, want zelfs wimpers hielpen niet tegen deze hitte.
Het zout prikte en ze wreef in haar ogen, wat het nog erger maakte, ze hoorde een donkere warme lach en ze keek tussen haar wimpers door naar hetgeen achter haar had plaatsgenomen.
Ze schrok, wazig zag ze de omtrek van een donkerharige man, met zowaar zwarte engelenvleugels op zijn rug. Hij waaierde koelte naar haar toe zag ze, doordat hij zijn vleugels op en neer bewoog in haar richting. Niet wrijven, zei hij, je maakt het zo alleen maar erger.
Uiteindelijk kon Raven weer goed zien en ze zag hoe prachtig deze engelenman was. Gewoonweg perfectie, in zijn totaliteit. Wie bent u? Vroeg ze verbaast, ben ik wakker? Ze kneep zichzelf even in haar roodverbrande arm. Dat was wel pijnlijk .

Hij lachte prachtige witte tanden bloot. Ik, ik ben de engel van de zon.

Raven knipperde even met haar ogen: Engel van de zon…maar je vleugels zijn zwart?
Verbranden zij dan niet?

Nee, glimlachte de engel, Ik heb enkele fouten gemaakt en daarom ben ik vervloekt en zijn mijn vleugels zwart ipv wit. Oh? Zei Raven verbaast, en waarom kom je nu bij mij?

Een angstig moment wist Raven even niet of dit wel een goed teken was nml, een engel met zwarte vleugels die haar kwam bezoeken, zou dat wel goed zijn?
Ehm, zei ze nadenkend op haar onderlip bijtend, wat is je naam eigenlijk?

Mijn naam is Hypnotrachnaton. Hij stond even op en en Raven zag de prachtige spieren op zijn lichaam, een vleugel raakte haar arm even en dat was zo zacht. Raven vroeg Hypnotrachnaton of ze even mocht voelen. En dat ,mocht ze zeker. Fluweelzacht waren zijn vleugels, bewonderend gleed ze er langs met haar vingers, heel voorzichtig. Wat mooi zeg!

Hypnotrachnaton lachte: Ja he?

Hij ging naast haar zitten op het luchtbed, en hij aaide Hommel de kater, die dichtbij hem was gaan zitten. Ok..zei Raven…eh en wat nu? Ik bedoel wat komt u doen eigenlijk, voegde ze er haastig aan toe. Ik heb een opdracht te vervullen en vandaag heb ik jou gekozen, omdat in slaap viel in de hete zon en als ik jou niet gewekt had, was je wakker geworden met een zonnesteek, en daarbij vind ik je een hele mooie en bijzondere vrouw. Raven bloosde, met zachtrose blossen op haar wangen.
Lief, heel lief, zei Hypnotrachnaton, en streek langs haar gezicht met een vinger.
Zijn aanraking was als een verkoelende vertroosting. Liefdevol, zoals nog nooit iemand haar had aangeraakt dat wist Raven heel zeker.

Hmm zei de engel, je mag 3 wensen doen.
Oh, verbaast keek Raven hem aan, je bedoeld net als in die sprookjes?

Ja, glimlachte hij.
Hij gooide zijn lange zwarte lokken naar achteren en boog voorover en kuste zo haar lippen.

Denk goed na liefje, murmelde hij in haar oor. Heel goed nadenken, je mag alles hebben wat je maar wenst. Echt alles.
Raven kreeg het benauwd van zijn aanwezigheid, dit was te heftig voor haar. Zo een mooi wezen zo dichtbij die haar kuste zoals nog geen enkele man haar ooit had gekust.
En nu mocht ze een wens doen?
Oh hemel, verzuchte ze… opgewonden keek ze hem aan.
Alles, vroeg ze aarzelend?

Ja hoor..zei Hypnotrachnaton, en weer streek hij vlinderlicht met zijn lippen langs de hare.
Alles!

Ze sloeg haar armen om zijn krachtige mannelijke nek. En zoende hem vol overgave, en hij kuste haar terug, het leek wel of ze in vuur en vlam stond, maar dat kon ook niet anders, want het was een engel van de zon uiteraard.

De hitte trekt zinderend door haar lichaam, het vuur brandt haar ziel, haar hart klopt onstuimig in de hitte, de hete zomerdag. Zwetend maken ze zich los van elkaar.

Weet je het al, zegt Hypnotrachnaton. Hunkerend kijkt hij in haar ogen.

Oh ja…lacht ze diep. Ja ik wil jou!!!!!

Dat is een wens, zegt de engel. Is dit je eerste wens?
Ja….mompelt ze, mijn eerste wens.

Een wens heeft soms ook consequenties dat weet je toch, lacht hij lief in haar haren.
Hm hm, murmelt ze.
En daar in haar tuintje, op het luchtbed bedrijven ze de liefde zoals ze nog nooit heeft ervaren, in haar hele leven niet. Geen aardse man kon dit gevoel bereiken bij een vrouw. Maar deze engel wel.

Ze bereiken Goddelijkheid, intense toppen van liefde, tederheid gevangen in vurige vlammen, verfrissende koelte in zinderende hittegolven, haar fluoriserende oranje bikini ligt achteloos in de lavendel. Naakt zo naakt ligt ze daar met hem, op het luchtbed, en uiteindelijk, drinken ze samen een glas verfrissende cola met ijsblokjes, en streelt hij nogmaals haar gezicht met liefdevolle aanrakingen.

Hm dit was mijn eerste wens, murmelt Raven tegen de engel. Nu mag ik er nog 2 toch?

Jazeker, glimlacht de engel. Nou dan zou ik graag veel geld willen.
Ok zegt de engel, dat had hij al verwacht nml en hij overhandigt haar een koffer met een flinke inhoud aan gelden. Vijf miljoen is wel voldoende dacht ik zo, zegt de engel, en wederom glimlacht hij.
Raven valt hem om zijn hals, oh wat geweldig!

Maar de volgende wens, ik weet nog niet wat ik precies wil.
Oh je mag er over nadenken hoor, zegt Hypnotrachnaton.

Over een jaar kom ik weer terug en dan mag je de wens aan mij vertellen.
Maar ik moet nu gaan!
Oh, Raven is duidelijk teleurgesteld.
Klapwiekend vertrekt de engel met de zwarte vleugels, richting de zon, dat ziet ze wel.
Ze kijkt hem na, een beetje verdrietig is ze wel.
Ze aait Hommel de kat.

Vijf miljoen Hommel…wat zullen we eens gaan doen?
Kom ik ga lekker de stad in, kleren kopen en ik ga ook een nieuw huis kopen en een auto en…
Verrukt rent Raven naar binnen om een douche te nemen en om eens heerlijk te gaan shoppen in de stad.

De engel op weg naar de zon lacht in de hoge luchtregionen. Zijn taak was volbracht, hij zou een kind verwekken bij een aardse vrow, dat was gemakkelijk gegaan.
En die 5 miljoen had hij even snel bij een bank beroofd, niemand die er erg in had tijdens de crisis immers? Maar de derde wens, hm, hij zou over een jaar komen kijken bij zijn kind.
Dan maar eens zien wat ze voor wens had.

~*~

Een jaar later, lag het mooie kindje in een kinderwagen in de grote tuin, de moeder zwom enkele baantjes in het prachtige zwembad.
En daar was hij weer de engel, de vader van het mooie kind.
Hypnotrachnaton! Riep Raven blij uit.
Kijk eens…ze wees naar de kinderwagen, kijk!

Je zoon!

Hypnotrachnaton liep naar het kind toe en bekeek het met trots, werkelijk een prachtig kind.
Til hem maar op hoor!riep Raven, terwijl ze uit het zwembad klom.
Met natte haren en een handdoek om haar lichaam liep ze naar hem toe.
Oh wat heerlijk je weer te zien!
Hij glimlachte weer zijn prachtige engelenlach.
Dag lieverd, en hij kuste haar op haar wang.
Hij hield het kind in zijn armen en kuste het op het hoofdje, het kind greep hem naar zijn lange haren.
Wat een mooie baby, bedankt zei de engel.
Raven keek hem gelukzalig aan, ja dat is hij zeker.

Ik weet de wens, ik heb er goed over nagedacht!
Oh zei Hypnotrachnaton, en wat wil je dan?
Ik wil jou, zei ze ademloos, jou alleen!
Geschrokken keek de engel haar aan, mij?
Eh…Mij?
Ja voor altijd bij je zijn! Dat is wat ik wil!

Geschokt keek hij naar haar, maar dat betekend dat je alles moet opgeven!
Je leven hier, je huis, alles!

Oh dat is niet erg, zei ze vol vertrouwen.
Ik wil alleen bij jou zijn.
Bij niemand anders.

Dan zal je wens vervuld worden, zei hij, en tesamen vlogen ze op naar de zon.

Naar zijn zomerse hemel, waar ze ook wel een zwembad hadden, maar geen huizen zoals hier, maar wel heerlijke zachte wolken om in te liggen, en de liefde die was daar in overvloed.
Ze waren gelukkig, de engel en zijn aardse vrouw en hun halfbloed kind.

(c) AngelWings